eyş-işrətli — sif. Eyş işrət olan, kef çəkilən. Eyş işrətli məclis … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
işrət — is. Kef, eyş işrət; içki içmə. Əyyami zimistan keçdi, sevdiyim; Dur, seyr eylə, işrət baharıdır bu!. . Q. Z.. Biz bir neçə kamança, tar tapmışıq; Burda bir işrət məclisi qurmuşuq. A. S.. Bu gecə oğlu Mürsəlin toy məsləhəti gecəsi olmaqdan artıq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
eyş — ə. 1) yaşayış, yaşama, məişət; 2) eyş, işrət, kef, nəşə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
darül’eyş — ə. eyş işrət evi, kef yeri … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
epikürçülük — is. 1. Qədim yunan materialist filosofu və ateisti Epikürün fəlsəfi nəzəriyyəsi. 2. kit. Həmin nəzəriyyədən yanlış nəticə çıxaran, həyatın mənasını kefdə, eyş işrətdə, rahat həyatda görən dünyagörüşü. 3. məc. kit. Eyş işrətə, kefə, ləzzətli… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəzmgah — f. kef məclisi, işrət məclisi, eyş işrət yeri … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xərabati — sif. və is. 1. Vaxtını meyxanalarda, işrətxanalarda, sərxoşluqda keçirən, əlinə keçən pulu keyfə, içkiyə, eyş işrətə xərcləyən adam; əyyaş. Xərabati adam. – Şikəstə Abbasam, xərabatiyəm; Könül, heç görmədim abadan səni. «Abbas və Gülgəz». 2. məc … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəzm — f. 1) eyş işrət, kef məclisi yığıncaq, məclis; 2) söhbət, ixtilat … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bəzmiyyə — f. və ə. eyş işrət poeziyası … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ləhvü lə’b — ə. 1) oyun, əyləncə, oyun oyuncaq; 2) eyş işrətlə, əyyaşlıqla, narkomaniya ilə vaxt keçirmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
